درباره‌ی این اثر، به قلم آرش غفاری می‌خوانیم: « آواز دشتی این کار با خواندن این شعر در ذهنم شکل گرفت: در خانه‌ی غم بودن از همت دون باشد /// واندر دل دون همت اسرار تو چون باشد /// بر هر چه همی لرزی می‌دان که همان ارزی /// زین روی دل عاشق از عرش فزون باشد. با رفتن استاد محمدرضا لطفی بخشی از وجودم در غم ماند. این اثر ناچیز را با عشق و احترام پیشکش می‌کنم به تمام استادان بزرگواری که آثار و نگاهشان همواره راهگشا و روشنایی بخش زندگی انسان بوده است.